Tuesday, September 27

Sebuah keikhlasan Yang terlupa


27-9-2011,11.00 malam-

Di sebuah tangga di sebuah bangunan dengan sebuah laptop dan sebuah headfon…  sebuah lagu… Aishiteru.. zivilia… lagu yang sentiasa bermain di hati dan minda. Sebuah lagu yang mempunyai tarikan terhadap diri aki…

keikhlasan…

seberapa ikhlas anda dalam menjalankan kehidupan seharian anda? Berapa ramai insan yang mampu menghargai sebuah keikhlasan?

Aki… aki dalam usaha…. Meluputkan sebuah rasa yang hadir dari sebuah keikhlasan. Kita seringkali mahu orang lain ikhlas dengan kita dalam menjalankan apa2 saja urusan. Urusan kerja mahupun urusan hakiki… sebuah keikhlasan perlu di pertaruhkan. Begitu juga dalam membentuk sebuah perhubungan… ikhlas…. Seringkali kali aki dengar insan2 berkata2.. “saya ikhlas…” namun sejauh mana perkataan ikhlas itu membawa maknanya yang sebenar?

Kadang2 keikhlasan itu yang lazimnya menjadi bonding untuk setiap perantaraan antara insan boleh menjadi bebenang beracun yang mampu membunuh malah melukakan barang sesiapa yamh berani memegangnya… reality ini bukan lakonan dunia… tetapi inilah hakikat ketentuan mereka… siapakah mereka?

Kau, aku, juga dia di sana…. Insan sering terlupa akan keikhlasan…. Insan seringkali meracun sebuah keikhlasan….

Jadi… bagaimana harus dijaga martabat sebuah keikhlasan? …… senyap…. Aki pun masih mencari. Aki tak tau macam mana nak melindunginya… aki hanya tahu macam mana memberinya…. Dengan kecil harapan… agar insan yang menerima mampu menghargainya… namun seringkali terhampa… penghargaan dari sebuah keikhlasan seringkali di sia2kan….

 

Mungkin aki xakan berhenti memberi… dan akan terus menerima… namun cukuplah sampai disini untuk menjaganya…. Biarlah ia luput kerana ia sudah rapuh… luputnya ia bukan kerana dendam atau amarah… namun luputnya ia, kerana ia seringkali terlupa untuk menjaganya… sehingga ia menjadi rapuh…..

 

“  Keikhlasan itu umpama seekor semut hitam di atas batu yang hitam di malam yang amat pekat. Ianya wujud tetapi amat sukar untuk dilihat


1 comment:

  1. Hidup tidak boleh berpandukan perasaan hati yang kadangkala boleh menjahanamkan diri sendiri. Perkara utama harus kita fikirkan ialah menerima sesuatu atau membuat dengan baik berlandaskan kenyataan.

    ReplyDelete